• slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
Duyurular

Sayın Üyelerimiz derneğimize katkılarınızı bekliyoruz.

Aidat ve bağışlarınızı Akbank T.A.Ş Çatalca Şubesi, Şube Kodu:211, Hesap No:79253 nolu hesaba yatırabilirsiniz.


Dosya indirme bölümünden "Dernek üyelik formu"nu doldurup Temsilciliklerimize elden teslim edebilirsiniz


İstanbul Hava Durumu
Anket
Döviz Bilgieri
Merkez Bankası Döviz Kuru
  ALIŞ   SATIŞ
USD 0   0
EURO 0   0
       
Özlü Sözler
Hedefi olmayan gemiye hiçbir rüzgar yardım edemez. (Montaigne)
Ya Babam!

Ya Babam !

Ne zaman duysam bir içli Rumeli türküsü  gözlerim öylece uzağa dalar. Hayatımın en acı hatıralarından biri olan evimizden ayrılışımız gözümün önüne gelir bir film gibi.

Siyah beyaz bir film; renklendiremem.

Boğazım acır; yutkunamam .

Gözlerim dolar; ağlayamam.

...

Çocuktum;  dokuz on yaşlarında ya vardım ya yoktum biz ayrılırken Selanik'ten. Üstelik de Yetimdim yani kırık kanatlı bir kuştum. Babam, birinci dünya harbinde evimizden çok uzaklarda şehit düşmüştü, çok sonraları öğrendim. Selanik'de annemle birlikte, nenemlerin yanında yaşardık.Nenemle dedem yaşlı insanlardı, beni çok severlerdi hatta en çok beni severlerdi. Nenemle her akşam vakti cumbadan bakardık eve dönenlere. Beraber beklerdik...Babamı beklerdik...

 ...

Unutmuyorum;  dedem akşam vakti geldi eve, gitme vakti gelmiştir dedi. Nasıl sevindim, sandım ki Arsaklı'ya halamların yanına gideceğiz.Benim sevinçli hallerime ne annem ne de Nenem gülümseyerek karşılık vermeyince anladım Arsaklı'ya gitmeyeceğimizi hemen iliştim divana, sustum öylece, suç işlemiş bir çocuk gibi. Dedem cebinden kağıtlar çıkarttı, son gecemizdir dedi. Ne nenem cevap verdi ne de annem.

...

Anladım; anladım ki temelli gidiyorduk.

Sordum; başımı önüme eğdim. Çocuk aklı işte dayanamadım sordum;

 - Ya babam, ya babam gelirde bizi bulamazsa ? Biz gidemeyiz...

Bir sessizlik oldu önce, sonra duyulan tek şey nenemin hıçkırışı oldu...

Sustum; belki de ilk kez o gün öğrendim susmayı ve kabullenmeyi. zaten bir daha asla çok fazla konuşmadım, kaderime hep razı oldum. bizim gibiler o yüzden biraz sessizdir, o yüzden önce şükür ederler sonra  razı gelirler yazılmış kadere.

...

Kara Vapuru Bekledik; Bilmiyorum kaç gün bekledik, az mı bekledik çok mu bekledik...

Kara Vapura Bindik; İliştik öylece bir kenara. Annem, Nenem, Dedem. Sessizdik, cenaze evinde gibiydik.

Kara Vapur bizi alıp giderken herkes kendince son kez veda etti ;

Kimi evine,

Kimi sevdiğine,

Kimi annesinin mezarına,

Bense Çocukluğuma ve de Babam'a...

Veda ettik...

Bir daha hiç dönmemek üzere gittik...

Önce şükür ettik,

Sonra razı geldik kaderden yana olan bu zamansız ayrılığa...

Eylül/2017/Istanbul



Özlem Vardar
Okunma Sayısı: 1892


18.97.9.169








YAZARIN DİĞER YAZILARI

Başkan'ın Mesajı

Unutmamak bazen mutluluktur, her başka bir umutla aydınlanır gökyüzü...  Evimizin odalarından birinde duvarda asılı duran bir tesbih, aklımda bir fotoğraf karesidir. Ziyaret ettiğimiz akraba, komşu evlerinde böyle eski eşyalar oluşu da... Bir duvar halısı, bir gaz lambası, siyah-beyaz fotoğraflar , bir çeyiz sandığı, ya da kanaviçe işlemeli bir mutfak perdesi... Perdeyi süsleyecek motifleri aşkla seçerken o zamanın genç kızları, bir gün olup oradaki karanfillerin, güllerin çok eskide kalmış, gönderilmek zorunda bırakıldıkları mahallelerinden çiçek kokusu getirebileceğine inanırmıydı? Çok uzaklarda, gençliklerinde kalmış türkülerden neşeli bir ezginin gözlerini buğulandırabileceğini..?     ***  İnsan büyüdükçe okur o eşyaların ruhunu. Masa başında toplanan ev halkının,”bizim memleketin çorbası”,”bizim oraların böreği”diye sevinçle kaşık çalarken tabağa, kalplerinden, beyinlerinden hangi hatıraların geçtiğini biliriz.  Ninelerimizin hala sakladığı çeyiz sandıklarından çıkan anıları... Gürül gürül yanan, alevleri duvarlarda dans eden soba ateşinin sıcağında, hasret dolu kucaklarda dinlerdik Selanik’ten, Nasliç’ten, Doyran’dan çıkıp gelen büyüklerimizin hikayelerini. Masallarımız”göç”tü bizim...     *** O duvarda asılı tesbih taneleri, her biri biryerlere dağılmış mübadiller gibiydiler. O taneleri hem Yunanistan’da, hem de Türkiye toplakları üzerinde buluşturmak için çıktık bu yola. Böreklerimizi, çorbalarımızı, memleket yemeklerimizin tadını kaybetmeyelim istedik. Zira; O yemeklerin tadında hepimizin çocukluğu, çocukluğumuzun kokusu var.  Sınırların arkasında kalan türkülerimizi, danslarımızı, ağıtlarımızı unutmayalım/ unutturmayalım istedik.     *** Hayatı boyunca yaşadığı yerleri, birgün yeniden görmek umudu ile yaşayan iki yaka insanlarını bulmak ve buluşturmak istedik. 2014 yılında, Büyük Mübadele Derneği”adı altında bu amaçlarla çıktığımız yolda; Gözlerini“bir gün yaşadığım yerlere yeniden gideceğim”umuduyla kapatanların mezar yerlerine bir avuç toprağın götürülmesini gördükçe, kültürleri unutturmamak adına yaptığımız çalışmalarla, günden güne çoğalan üyelerimizle, doğru yolda olduğumuza yürekten inanıp, çalışmaya devam ediyoruz. Unutmamak bazen mutluluktur... Saygı ve sevgilerimle.....

Aidat Borcu Sorgulama
Köşe Yazıları
FATMA ARIKAN

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Özlem Vardar

HAKAN ETEKE

HAKAN ETEKE

Özlem Vardar

Özlem Vardar

Sevim Güney

Oktay Güldüren

Hulusi Üstün

Aycan Yılmaz

Filiz Özsoy

İskender Özsoy

Son Ziyaretçi Yorumları
Günlük Gazeteler

 

© Copyright 2020  V4.1 Tüm Hakları Saklıdır. | Dernek Sitesi | Köy Sitesi


Top